Krótka forma literackiej wypowiedzi, niewielki format książki, dużo treści. Oto Branko Prlja i zbiór jego opowiadań „ Jak trzymać parasol bez ręki”, przekład z języka macedońskiego: Zofia Dembowska.

Prlja przedstawia absurdalność otaczającego nas świata i piękno rzeczy małych, które w pędzie współczesnego życia pozostają niezauważone. „Jak trzymać parasol bez ręki” jest swoistym hołdem życia. Bawiąc się słowem i formą tekstu, autor nie pozostawia nas obojętnymi wobec podejmowanych tematów. Jak sam pisze, w tej małej książeczce, każdy znajdzie dla siebie coś, a ktoś inny nic. Krótka forma tekstu jest tylko iluzją, mającą oszukać czytelnika, w rzeczywistości jest ona drugorzędna, ponieważ niesie w sobie skondensowaną treść bogatą w najgłębsze znaczenia.

Opowiadania które wybraliśmy do zbioru „Jak trzymać parasol bez ręki” pochodzą z trzech wydanych w Macedonii publikacji: „Dla każdego coś, dla kogoś nic”(2003), „Opowieści zwykłe dla ludzi niezwykłych” (2012), „Trzymać parasol bez ręki” (2013).

Jeśli powiecie, że jego historie są postmodernistyczne, lub że wychodzą spod wielkiego szynela Daniila Kharmsa – nie popełnicie błędu. Jeśli minimalizm, zwięzłość, prostota, baśniowość i subtelny humor nazwiecie kanwą jego poetyki – również nie popełnicie błędu. Ciekawy jest fakt, że u Prlji – jak zawsze w dobrej literaturze– znaczenia nie wyczerpują się tak po prostu. Jak mówi David Albahari: „Tego, o czym wie opowiadanie, nigdy się nie dowiemy”.

Nikola Gelevski